Recensie – Wonder

Titel: Wonder (NL: Wonder)
Auteur:  R.J. Palacio
Jaartal: 2012
Aantal Pagina’s: 316
Uitgeverij:  Corgi Books (NL: Uitgeverij Querido Kinderboek)
ISBN: 9780375869020
Genre: All ages!!!

Gelezen format: Paperback

Oordeel: 5 sterren (maar het liefst geef ik er 100)

---

I won’t describe what I look like. Whatever you’re thinking, it’s probably worse.

August (Auggie) Pullman was born with a facial deformity that prevented him from going to a mainstream school—until now. He’s about to start 5th grade at Beecher Prep, and if you’ve ever been the new kid then you know how hard that can be. The thing is Auggie’s just an ordinary kid, with an extraordinary face. But can he convince his new classmates that he’s just like them, despite appearances?

R. J. Palacio has written a spare, warm, uplifting story that will have readers laughing one minute and wiping away tears the next. With wonderfully realistic family interactions (flawed, but loving), lively school scenes, and short chapters, Wonder is accessible to readers of all levels.

---

Auggie is een heel speciaal jongetje. Zo speciaal dat hij tot op heden nog nooit naar school is geweest. Hij kreeg thuis les. Er is niks mis met zijn brein, sterker nog, hij is erg slim en hoewel hij erg beschermd is opgegroeid, best wereldwijs. Hij heeft een zus en twee ouders die heel veel van hem houden en als je dit allemaal hoort dan is het best een normale 10 jarige. Wat hem zo speciaal maakt is dat zijn hoofd helemaal misvormd is.

Maar zoals elk jongetje betaamt gaat ook Auggie ouder worden, ook Auggie moet zich kunnen gaan redden in de buitenwereld, zonder de bescherming van zijn ouders en zus. Ook Auggie moet opgroeien en dat gaat maar moeilijk als je constant thuis zit en je verbergt. Daarom gaat Auggie naar school!

School zet alles op alles om de overgang voor Auggie zo soepel mogelijk te laten verlopen maar toegegeven, voor alle betrokkenen is het eng. Het schoolhoofd heeft een aantal van de ogenschijnlijk liefste kinderen uitgenodigd voor school begint om Auggie te ontmoeten en om hem een rondleiding te geven en op basis van die ervaring besluit Auggie het te doen. Hij gaat het proberen op school.

Het verhaal wordt geschreven vanuit enorm veel personages. Zo krijg je de point of view van Auggie, zijn zus, zijn ‘vrienden’, zijn ouders en noem maar op. Dit zorgt ervoor dat je een enorm gemêleerd beeld krijgt van het verhaal, van de gevolgen van een ontzettend misvormd gezicht. Je ziet de gedachten van mensen die zich er niet overheen kunnen zetten, van de onvoorwaardelijke liefde van zijn ouders, van de struggles die in Auggie zelf omgaan en van de moeilijkheden die de kinderen om hem heen ervaren door Auggie en ondanks Auggie.

Ik heb nog nooit zo een compleet beeld gehad van een situatie in een boek. Zo goed beschreven ook dat ik daadwerkelijk iedereen begreep, zelfs de mensen die niet om konden gaan met Auggie. Hartverscheurende dilemma’s, ontdekkingen, misverstanden en grootmoedigheid komen allemaal om de hoek bij dit verhaal. Het is ook geen moment saai en alles is zo realistisch en mooi beschreven. Complex in zijn eenvoud en eenvoudig in zijn complexiteit.

Je wilt gewoon iedereen in dit boek knuffelen, je wil spontaan de wereld verbeteren, zelf begripvoller zijn want als zo’n jongetje van 10 zo meelevend en grootmoedig kan zijn dan heeft iedereen dat in zich. Het maakt echt dat je manier van tegen de wereld aankijken (in ieder geval even) een stuk mooier en verdraagzamer wordt.

Wat een fantastisch boek. Ik kan er echt niks meer over zeggen behalve dat IEDEREEN dit boek moet lezen! Nee maar echt!

Misschien als je niet van lezen houdt kun je binnenkort (vanaf 17 november !!!!!!) ook wel de film kijken… Maar he, wat doe je op een boekenblog dan? :p

Liefs, 

Manon