Freaky Friday – Leven met hoogsensitiviteit.

Na lange tijd is er weer eens een Freaky Friday! Een stukje uit ons persoonlijke leven, los van alles wat met bloggen en boeken te maken heeft. Waarom was het zo lang stil rondom deze rubriek? Nou, even voor mezelf sprekend, ik heb niet zo een heel spannend leven.

Toch mis ik deze rubriek wel en wilde gewoon even gaan zitten, schrijven en kijken waar het schip zou stranden. De laatste tijd kwam ik wat artikelen over HSP, oftewel Hoog Sensitieve Personen tegen. Ik vond de artikelen alleen nogal theoretisch omschreven en dat stoorde me. Waarom? Omdat ik zelf, toen ik 16 was, de ‘diagnose’ hoog sensitief heb gekregen, maar dan wel een lichtere vorm ervan. Veel mensen weten niet echt wat dat betekend of inhoud. Soms lees ik zelfs negatieve reacties over hoogsensitiviteit. Ja, het klinkt zweverig. Nee, het is geen vorm van ADHD of ADD. Ja, het werkt bij iedereen op een andere manier (wat bij veel stoornissen zo is, al zou ik dit niet echt een stoornis willen noemen, meer een over ontwikkeld zintuig).

Maar goed. Om even bij het begin te beginnen.  Ik ben namelijk wat men noemt ‘hoog sensitief’. Hoog sensitief? What the fudge is dat nou weer? Nou, kort samengevat:

        ”Iemand die zeer gevoelig is noemen we ‘Hooggevoelig’ of ook wel HSP, ‘Highly Sensitive Person’. Een HSP is meer dan gemiddeld gevoelig voor indrukken en prikkels en merkt meer signalen en details op. Alle indrukken worden uitgebreider en intensiever gefilterd dan bij de gemiddelde mens.” (Bron)

Dit staat dus in mijn dossier. Een mooie stempel van de GGZ. Mensen kijken me vaak raar aan als ik dit benoem. Het klinkt vaag en zweverig. Misschien zelfs aanstellerig. Toen ik dit labeltje kreeg dacht ik ook ‘ja, het zal wel’ maar toen ik mijn opleiding SPH begon ben ik er veel over te weten gekomen en heb ik ook andere HSP’ers ontmoet. Je bent dan toch een ander type mens. Niet beter of slechter, maar anders.

Het is alleen niet zo handig voor mijn privé leven. Evenementen, zoals op bezoek bij een uitgever of een gezellige avond in een boekhandel zijn slopend voor mij. Al die mensen, nieuwe gezichten, overal geluiden – dat is voor mij heel lastig om te filteren. Na zo een dag wordt het steeds moeilijker voor me om op te letten en kost het me steeds meer moeite om te horen wat je zegt. Even een voorbeeld. Als jij alleen in een keuken zit, dan kan je vast van de stilte genieten. Ik kan echter het gebrom van een koelkast, gezoem van een lampje en het tikken van een tak tegen het raam niet buitensluiten. Als mensen naast mij een gesprek hebben terwijl ik aan het praten ben met iemand, houd ik onbewust dat andere gesprek ook bij. Ik kan dat niet buitensluiten zoals een ‘normaal’ mens.

Emoties zijn voor mij heel heftig. Ik kan me ontzettend druk maken over dingen die niet eens voor mij belangrijk zijn. Ruzies ga ik uit de weg. Als mijn vriend chagrijnig is dan houd ik hem nauwlettend in de gaten om te kijken hoe hij op mij reageert, zo kan ik erachter komen of het door mij komt. Ik kan me heel snel down voelen of juist heel blij – er is geen tussenweg. Bovendien is het nooit stil in mijn hoofd. Ik ben heel perfectionistisch tegenover mijzelf en het werk dat ik lever. Of dit nu letterlijk op mijn werk is, hoe ik reageer op vrienden, mijn huishouden of de blog.

Daarnaast ben ik vaak het overzicht kwijt, ben ik spullen kwijt en heb ik instellingstijd nodig. Als je met mij afspreekt om morgen boodschappen te gaan doen en dat veranderd ineens, kan ik daar heel onrustig van worden. Soms heb ik er totaal geen problemen mee, maar soms word ik er heel kribbig van. Ik heb in mijn hoofd gewoon een plan gemaakt voor de dag waarin ik zorgvuldig mijn energie heb verdeeld. Als dat plan dan door de war wordt geschopt, moet ik mijn energie weer opnieuw verdelen. Anders is mijn mentale batterij te snel leeg en dan valt er niets meer te beleven met mij.

Hoog sensitief zijn kan ook handig zijn. In mijn werk is dat heel handig. Ik werk in de geestelijke gezondheidszorg als Sociaal Pedagogisch Hulpverlener. Mijn HS (=hoogsensitiviteit) kan ik goed gebruiken bij cliënten. Cliënten voelen zich vaak snel vertrouwd bij mij en ik heb van nature een open houding.
Ik voel groepen goed aan. Ik beweeg mee als een kameleon. Dit heb ik ook vaak als feedback teruggekregen bij mijn opleiding en stages.

Maar ik word dus wel blij van mijn eigen hoekje waar ik me even kan terugtrekken om mijn hoofd leeg te maken. Soms heb ik echt even één of twee uurtjes nodig in mijn uppie. In bed of op de bank, maakt niet uit. Dan kan ik gewoon even mijn ding doen (wat ‘mijn ding’ is staat niet echt vast, maar ik vind het heerlijk) en even ‘ontprikkelen’.

Soms werkt lezen of muziek luisteren heel goed, soms werkt het totaal averechts. Soms werkt het ook om juist onder de mensen te zijn en soms dus ook weer niet. Ik weet zelf nog niet helemaal hoe ik ermee om moet gaan. Ik kan je dan ook wel vertellen dat ik heel vermoeiend kan zijn voor de mensen om mij heen.

Je ziet of merkt het niet aan iemand. Er is geen medicatie of behandeling voor. Het is geen stoornis of handicap. Je bent gewoon hooggevoelig en ieder persoon is anders. En als jij niet eens met jezelf om kan gaan, leg het dan maar eens een ander uit waarom je die ochtend moest huilen omdat je broodje in de toaster was verbrand of waarom je niet hebt verstaan wat de ander net tegen je heeft verteld. Hoe kan je zo blij worden van een paar boekenleggers (bijv. uit het buitenland) en van een bord van je lievelingseten? Ik heb geen flauw idee en ik weet ook niet of ik daar ooit achter ga komen.

Ik weet pas sinds 6 jaar dat ik een HSP ben, dus er valt nog veel te leren.
Ik ben eigenlijk wel benieuwd of een van jullie ook hoog sensitief is. Hoe ga je ermee om? Wat ervaar jij in het dagelijks leven?

Liefs,
Kelly